هیچ چیز توی زندگی‌ کرم گونه و انگلی آدم‌های پرت و پلا، لذت بخش تر از این نیست که یاد بگیری ( واقعا یاد بگیری، و از ته دل ایمان داشته باشی‌ بهش...نه اینکه فقط در درون خودت حرف بزنی‌ و به وقتش که رسید...لال بشی‌) که حرفت رو بدون ترس از کج فهمیده شدن و نفهمیده شدن، راحت بگی‌ و هیچ پروا نداشته باشی‌ که طرف بره تو لک و بعدش تو مجبور باشی‌ هی‌ ماله بکشی و بگی‌ منظورم این نبود. امتحان کن. لذتش مثل اینه که روی بام دنیا ایستاده باشی‌ و اکسیژن خالص بدی تو ریه هات...نه بهتر از اون...مثل اینه که تو ارتفاع دو هزار پایی‌ هستی‌ و با آرامش داری میای پایین.

نوشته شده در شنبه 89/4/19ساعت 11:0 عصر توسط فرهاد حقیقت نظرات ( ) |